Yine merhaba sevgili blogum...
Yinesi geçmişten gelen bir hatıra. Uzun zaman oldu ara vereli. Bu süreçte anladım ki yazmaktan uzak kaldıkça insanın içinde bir boşluk oluşuyor.
Ben yazdıkça rahatlıyorum.
Yazdıkça ferahlıyorum.
Yazarken kalbin ses buluyor kaleminin ucunda. Ne var ne yok döküyor satırlara. Kendinle baş başa kalıyorsun bir süre.
Yazmak benim için; İçindeki renkleri döküvermektir bembeyaz bir kağıda... Kimi zaman kararır beyaz sayfalar, kimi zaman rengarenk bir gök kuşağı olur. Kimi zaman toz pembe, kimi zaman sadece siyah ve beyaz... Asla izin vermezsin grilere ve diğer tüm renkleri silersin bir çırpıda.
Evet sevgili günlük bu saatten itibaren bol bol yazacağız seninle. Dünü, bugünü yarını...
Bazen onu, bunu, şunu yazacağız ama en çok da kendimizi dökeceğiz satırlara. Hazır mısın bu güzel yolculuğa. Bir sonraki yazımı heyecanla bekliyorum o vakit.
Sevgiyle kal...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder